مجموعه اشعار لنگستون هیوز با ترجمه احمد شاملو

لنگستن هیوز نامی ترین شاعر سیاهپوست آمریکایی ست با اعتباری جهانی. به سال ١٩٠٢ در چاپ لین

(ایالت میسوری) به دنیا آمد و به سال ١٩۶٧ در هارلم (محله ی سیاهپوستان نیویورک) به خاطره

پیوست.

در شرح حال خود نوشته است:

<تا دوازده ساله گی نزد مادربزرگم بودم زیرا مادر و پدرم یکدیگر را ترک گفته بودند. پس از مرگ

مادربزرگ با مادرم به ایلی نویز رفتم و در دبیرستانی به تحصیل پرداختم . در ١٩٢١ یک سا لی به

دانشگاه کلمبیا رفتم و از آن پس در نیویورک و حوالی آن بر ای گذران زندگی به کارهای

مختلف پرداختم و سرانجام در سفرهای دراز خود از اقیانوس اطلس به آفریقا و هلند جاشوی کشتی ها

شدم. چندی در یکی از باشگاه های شبانه ی پاریس آشپز ی کردم و پس از بازگشت به آمر یکا در

واردمن پارک هتل پیشخدمت شدم. در همین هتل بود که ویچل لینشری، شاعر بزرگ آمریکا یی، با

خواندن سه شعر من - که کنار بشقاب غذ ایش گذاشته بودم - چنان به هیجان آمد که مرا در سالن

«. نمایش کوچک هتل به تماشاگران معرفی کرد

نوزده ساله بود که نخستین شعرش در مجله ی بحران به چاپ رسید.

شعری کوتاه به نام سیاه از رودخانه ها سخن می گوید و متأثر از شیوه ی کارل - شاعر بزرگ سفیدپوست

سندبرگ با لحنی سخت عاطفی به بیان احساس گذشته ی Carl Sandburg هموطنش - که در آن

دیرینه سال سیاهان پرداخته است.

زمینه ی اصلی آثار هیوز دانسته گی نژاد ی است و اشعار و نوشته هایش بیش تر از هار لم، مناطق جنوب،

تبعیضات نژاد ی، احساس غربت و در همان حال از غرور و نخوت سیاهان سخن م ی گوید; اما اصیل ترین

کوشش وی از میان بردن تعمیم های نادرست و برداشت های قالبی مربوط به سیاهان بود که نخست از

سفیدپوستان نشأت می گرفت و آنگاه بر زبان سیاه پوستان جاری می شد.

یکی از مهم ترین شگردهای شعری هیوز به کار گرفتن وزن و آهنگ موسیقی <آمریکایی - افریقایی>

است. در بس یاری از اشعارش آهنگ جاز ملایم، جاز تند، جاز ناب و <بوگی ووگی> احساس می شود. در

بعض آن ها نیز چند شگرد را درهم آم یخته آوازها ی خ یابانی و جاز و پاره یی از مکا لمات روزمره ی مردم

را یکجا به کار گرفته است.

از نه ساله گی - که نخستین بار جاز ملا یم را شنید - به ایجاد پیوند میان شعر و موسیقی علاقه مند شد .

نخستین دفتر شعرش - جاز ملا یم خسته که به سال ١٩٢۵ نشر یافت - سرشار از این کوشش است .